Najnowsze wpisy


Infekcje intymne, upławy
Autor: herbaaga | Kategorie: dolegliwości 
Tagi: infekcje upławy  
03 marca 2020, 20:46

Pozbądź się upławów

https://ktociewyleczy.pl/wiedza/problemy-zdrowotne/choroby-ukladu-moczowo-plciowego/6864-pozbadz-sie-uplawow

 

 

Nie można jednak zapominać, że nieprawidłowa wydzielina może być wynikiem nie tylko infekcji. Powodują ją również takie czynniki jak obecność ciała obcego (wówczas jest obfita, mogą jej towarzyszyć krew i bardzo przykry zapach) lub zanikowe zapalenie pochwy, w przebiegu którego wodnistej, żółtej lub zielonej wydzielinie towarzyszy odór i zaczerwienienie narządu. Ta choroba dotyczy kobiet w okresie przekwitania oraz tych, które mają niski poziom estrogenów we krwi6.

Jeszcze inna przyczyna nieprawidłowej wydzieliny to kontakt z alergenem, który może prowadzić do obfitych upławów oraz zaczerwienienia sromu i nieprzyjemnego zapachu. Może to być uczulenie na proszki do prania i płyny do płukania czy kosmetyki do higieny intymnej. Również chlorowana woda, lateks, środki plemnikobójcze oraz barwniki zawarte w papierze toaletowym lub podpaskach mogą wywoływać alergię, a najważniejsze jest wówczas wyeliminowanie ich z otoczenia.

Jak zatem widać, przyczyn może być wiele, a uciążliwe upławy są tak naprawdę ich objawem. Dlatego tak ważna jest wizyta u ginekologa, który m.in. wykona badania mykologiczne, aby wykluczyć zapalenie kontaktowe sromu i nadwrażliwość na stosowane środki do higieny intymnej7. Niemniej oprócz zaleconej terapii warto sięgnąć po naturalne sposoby, które złagodzą dolegliwości i pozwolą uniknąć ich nawrotów w przyszłości.

Higiena w czasie upławów

Zarówno w trakcie nasilenia objawów, jak i profilaktycznie powinnaś przede wszystkim nosić bawełnianą bieliznę i używać odrębnego ręcznika do wycierania okolic intymnych. Kąpiel czy podmywanie nie są wskazane częściej niż 2 razy dziennie. Nie poleca się też używania gąbek i myjek, ponieważ łatwo gromadzą się na nich bakterie. Lepiej zrezygnuj również z perfumowanych kosmetyków i środków higieny intymnej (podpasek, papieru toaletowego, płynów do kąpieli itp.), które zmieniają prawidłowe pH pochwy. Dotyczy to również proszków i mydeł do prania. Dodatkowo produkty te mogą powodować uczulenie.

Kora dębu na upławy

To najlepszy naturalny składnik kosmetyków, który z powodzeniem zastąpi perfumowane preparaty. Obecne w korze dębu garbniki, kwercetyna i triterpeny mają właściwości ściągające, antywirusowe, antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne8. Wodne i wodnoalkoholowe wyciągi można stosować do przemywania skóry w stanach zapalnych, pokrzywce, wypryskach, owrzodzeniach czy łojotoku.

Ziołowe kosmetyki na upławy

Wartościowym składnikiem płynów do higieny intymnej jest również zielona herbata o silnym działaniu przeciwzapalnym. Inne naturalne substancje, których warto szukać w tego typu preparatach, to rośliny łąkowe i polne o właściwościach antyseptycznych i ściągających. Należą do nich babka lancetowata (Plantago lanceolata), krwawnik pospolity (Achillea millefolium), nawłoć pospolita (Solidago virgaurea), pięciornik gęsi (Potentilla anserina), przywrotnik pospolity (Alchemilla vulgaris), przetacznik lekarski (Veronica officinalis) oraz dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)9. Coraz więcej kosmetologów poleca również stokrotkę polną (Bellis parennis), ponieważ wodny wyciąg z jej kwiatów wykazuje silną aktywność przeciwgrzybiczą.

Prawidłowe pH

Oprócz składu żeli do higieny intymnej należy zwracać uwagę na ich pH i wybierać te o niskim współczynniku: na co dzień możesz używać kosmetyków o pH zbliżonym do odczynu okolic intymnych, czyli 5,2-5,5. W przypadku dokuczliwych dolegliwości pieczenie pochwy złagodzą preparaty o odczynie 3,5.

Olej rokitnikowy na upławy

To bogate źródło witamin, kwasów organicznych i garbników, które wpływają na śluzówki układu moczowo-płciowego, przewodu pokarmowego i oka, a także na skórę. Z powodzeniem stosuje się go w upławach, zwłaszcza spowodowanych stanem zapalnym pochwy. Najczęściej wybiera się czopki z tym składnikiem, a leczenie trwa ok. 12 dni. Należy je powtórzyć po 4-6 tygodniach. Skuteczność oleju rokitnikowego w zwalczaniu zapaleń pochwy wynosi 80%, co potwierdzają badania ginekologiczne (wziernikowanie i cytologia) przeprowadzone po jego zastosowaniu10.

Olejek z drzewa herbacianego kontra upławy

Badania kliniczne z udziałem 130 kobiet z zapaleniem pochwy wykazały, że 0,4% roztwór olejku z drzewa herbacianego w postaci płukanek i tamponów już po kilku dniach powodował ustąpienie bólu i świądu oraz oczyszczenie narządu z wydzieliny ropnej i resztek rozpadłych tkanek11. Również stosowanie żelu z olejkiem z drzewa herbacianego 2 razy dziennie przez 6 dni u 85% pacjentek doprowadziło do ustąpienia dolegliwości u kobiet cierpiących na upławy, świąd zewnętrznych części narządów płciowych i ból w okolicy miednicy12.

Propolis i upławy

 

Bez względu na bezpośrednią przyczynę dolegliwości warto wypróbować kit pszczeli, który skutecznie leczy zarówno bakteryjne, jak i grzybicze infekcje. W przypadku 90 kobiet cierpiących na jedno z tych zakażeń pochwy już po 10 dniach miejscowego stosowania 3% roztworu EEP (etanolowego ekstraktu propolisu) udało się wyleczyć 80% z nich13. Wszystko dzięki synergistycznemu działaniu wykrytych w propolisie flawonoidów, kwasów aromatycznych, estrów, alkoholi, aldehydów, kumaryn, terpenów, steroli, kwasów tłuszczowych i licznych mikroelementów, które niszczą bakterie, wirusy, grzyby i pierwotniaki - w tym najczęściej odpowiedzialne za grzybicę pochwy C. albicans14. Najbardziej wyraźną poprawę po zastosowaniu propolisu obserwuje się w zakresie zaczerwienienia, upławów oraz swędzenia i pieczenia.

Niepozorny szczaw kontra upławy

Świeże, zmiażdżone liście szczawiu zwyczajnego przykłada się na stłuczenia i obrzęki skóry, a odwar może służyć do okładów i przemywania skóry w przypadku owrzodzeń, oparzeń I i II stopnia, trudno gojących się ran oraz do irygacji w upławach i zapaleniu pochwy15. Lecznicze właściwości rośliny wynikają z obecności antrachinonów, garbników i innych polifenoli.

Kozieradka pomoże w upławach

Ta roślina ma silne właściwości antybakteryjne, które pomagają utrzymać właściwe pH pochwy. Sprzyja uregulowaniu cyklu miesiączkowego i równowagi hormonalnej, działa przeciwdrobnoustrojowo, tonizująco, wzmacniająco oraz przeczyszczająco16. Aby pozbyć się wydzieliny z pochwy, zmiel łyżkę nasion kozieradki i wymieszaj ze szklanką wody. Gotuj miksturę przez 30 min i pij 2 razy dziennie. Możesz też namoczyć nasiona w misce z wodą i zostawić je na noc, a rano użyć do podmycia, aby usunąć nieprzyjemny zapach.

Żurawina i upławy

Jej owoce są sprawdzonym sposobem zwalczania infekcji dróg moczowych, głównie ze względu na silne właściwości przeciwbakteryjne17. Dodatkowo sok z żurawiny może pomóc w wypłukaniu toksycznych substancji z organizmu, a ponieważ jest kwaśny, powstrzymuje bakterie przed atakowaniem pochwy. By pozbyć się upławów, pij sok ze świeżych owoców 2 razy dziennie, co pomoże również wyeliminować nieprzyjemny zapach.

Mango na upławy

To owoc bogaty w witaminy i minerały, które mogą pomóc w leczeniu wielu problemów zdrowotnych. Podczas gdy wyrzucamy pestki mango do śmietnika, właśnie one mogą pomóc wyleczyć dokuczliwe upławy, ponieważ wykazują silne działanie antyoksydacyjne i przeciwgrzybicze - w tym wobec C. albicans18. Najpierw zmiel nasiona na drobny proszek, a następnie dodaj trochę wody, aby uzyskać delikatną pastę. Przez tydzień delikatnie nakładaj ją na zewnętrzną stronę pochwy, aby zmniejszyć swędzenie i podrażnienie powodowane przez upławy.

Zielona herbata wyleczy upławy

Ten popularny napar ma silne właściwości przeciwgrzybicze i przeciwutleniające, które hamują rozprzestrzenianie się bakterii19. Wypijając 2 filiżanki zielonej herbaty dziennie, możesz dość skutecznie przyspieszyć walkę z nieprawidłową wydzieliną.

Aloes kontra upławy

Świeże liście Aloe vera pomagają leczyć bakteryjne i grzybicze infekcje związane z nieprawidłową wydzieliną z pochwy, a dodatkowo zapobiegają ich ponownemu pojawianiu się. Żel z aloesu stosowany miejscowo przez 8 tygodni okazał się również bezpiecznym i skutecznym sposobem leczenia pacjentek z infekcjami i liszajami sromu20. Pokrój grube liście aloesu i wyciśnij z nich żel. Następnie połącz go z wodą, dokładnie wymieszaj i stosuj jako naturalny środek myjący.

Probiotyki i upławy

Naturalną barierę ochronną pochwy stanowią jej fizjologiczna mikroflora, nieuszkodzony nabłonek i estrogeny. Bakterie Lactobacillus to jej podstawa - obniżają pH pochwy, a tym samym stwarzają warunki niesprzyjające rozwojowi bakterii beztlenowych i utrudniają ich przyleganie do nabłonka21. Dlatego coraz częściej docenia się stosowanie probiotyków w celu utrzymania zrównoważonej flory bakteryjnej. Jest to obiecująca metoda zapobiegania nawrotom infekcji intymnych - w jednym z badań dzięki zastosowaniu dopochwowych globulek z probiotykami szczepów Lactobacillus rhamnosus, L. acidophilus i Streptococcus thermophilus uzyskano spadek nawrotów w ciągu 11 miesięcy z 45 do 15%22.

Kwas borowy kontra upławy

To naturalny środek antyseptyczny, wysuszający i ściągający, który dodatkowo reguluje pH pochwy i niweluje nieprzyjemny zapach. Jest szczególnie wskazany przy nieprawidłowej wydzielinie odpornej na inne metody stosowane w domu. W jednym z badań stosowany miejscowo kwas borowy znacząco poprawiał skuteczność farmakoterapii u kobiet z nawracającym bakteryjnym zakażeniem pochwy23. Na rynku dostępne są zarówno maść borna, jak i preparaty złożone zawierające ten składnik. Trzeba jednak pamiętać, że w dużych ilościach może być toksyczny, stąd przy jego stosowaniu zaleca się ostrożność.

Balneoterapia pomoże na upławy

W przewlekłych stanach zapalnych żeńskich narządów płciowych wskazane są kąpiele solankowe i siarczkowo-siarkowodorowe i radonowe. Drobiny soli działają drażniąco na skórę, wywołując stan przekrwienia i ocieplenie skóry oraz wnikają do naskórka, a także ujść gruczołów potowych i łojowych. Kąpiele siarczane natomiast pobudzają przemianę materii, normują bilans siarki w ustroju, działają odczulająco, odtruwająco, rozmiękczająco na naskórek oraz rozszerzająco na naczynia krwionośne skóry.

Zabiegi borowinowe to kolejna metoda, która ma zastosowanie w przewlekłych stanach zapalnych dróg rodnych. Borowina działa bakteriobójczo, bakteriostatycznie, przeciwzapalnie, ściągająco i regenerująco na tkanki. Należy jednak pamiętać o przeciwwskazaniach do jej stosowania, takich jak krwawienia, ostre stany zapalne, nowotwory, ciąża oraz okres karmienia24.

Dieta wpływa na upławy

Na koniec nie można zapominać, że aby zmniejszyć ryzyko zaburzenia naturalnej mikroflory bakteryjnej pochwy, warto utrzymywać dietę bogatą w produkty mleczne zawierające probiotyki (zwłaszcza Lactobacillus), czyli jogurty, kefiry i twarogi. Bogatym źródłem pożytecznych drobnoustrojów są również samodzielnie przygotowywane fermentowane warzywa, np. kiszona kapusta lub ogórki. Pomocne, zwłaszcza przy nawracających problemach, okazuje się również unikanie cukrów (łącznie z fruktozą z owoców) i alkoholu, które są pożywką dla grzybów z rodzaju Candida, a także ograniczenie spożywania wołowiny, ryżu, serów pleśniowych i kawy25.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
https://www.stolicazdrowia.pl/1093/cytoliza-przyczyny-objawy-leczenie-diagnozowanie/
 
 

Cytoliza - nadmiar dobrych bakterii

Cytoliza to zmiany w komórkach wywołujące ich rozpadanie się, taki stan jest sygnałem, że w pochwie gromadzi się nadmierna ilość bakterii kwasy mlekowego. Prowadzi to do stanu zapalnego pochwy, która jest przepełniona pałeczkami Gram-dodatnimi, będące najliczniejszymi spośród grupy bakterii kwasu mlekowego.

Laktobakterie są dobrymi bakteriami, które żyją w pochwie i zwykle nie powodują żadnych problemów. W rzeczywistości zwykle wspomagają układ odpornościowy. Jednak w przypadku ich znacznego namnażania się dochodzi do nieprawidłowości.

Cytoliza – przyczyny

Cytoliza ma miejsce wtedy, gdy zrównoważenie ilości bakterii kwasu mlekowego w pochwie zostają przerywane, powodując zbyt dużą ilość tych dobrych zazwyczaj bakterii. Powodem może być sytuacja, gdy kobieta miała długo utrzymujące się upławy z pochwy, które leczono licznymi lekami, w tym także antybiotykami i lekami przeciwgorączkowymi. Takie leczenie mogło wywołać zaburzenia równowagi normalnych bakterii pochwy, co prowadzi do przerostu lactobakterii.


Ale co się dzieje, gdy jest zbyt dużo lactobakterii? Kilka gatunków pałeczek mlekowych fermentuje zarówno glikogen jak i glukozę do kwasu mlekowego, dwutlenku węgla, alkoholu, kwasu mrówkowego, kwasu octowego i nadtlenku wodoru. To właśnie te kwasy powodują problem. Kiedy powstaje bakteria kwasu mlekowego, powstaje wiele kwasów powodujących podrażnienie i swędzenie sromu.
 
oddawania moczu i ból w czasie współżycia. Normalne funkcjonowanie bakterii kwasu mlekowego w pochwie powoduje ich dobroczynne działanie. Zdrowa pochwa ma obfitość gatunków, bakterii gram dodatnich, które działają na rzecz odepchnięcia takich szkodliwych bakterii jak: E. Coli, Candida albicans i glabrata, czyli dwa najczęstsze patogeniczne drożdże występujące u ludzi, oraz różne inne gatunki, takie jak Gardnerella vaginalis, czyli rodzaj gram-zmiennych bakterii beztlenowych.

Bakterie kwasu mlekowego produkują nadtlenek wodoru i kwas mlekowy, wśród innych bakteriocyn, w codziennej wojnie przeciwko wszystkim, szkodliwym bakteriom pochwy, w tym również HIV. Bakterie kwasu mlekowego wykonują świetną robotę, wykorzystując glukozę, jako źródło żywności, pobraną ze ścian pochwy i zapewniając działanie estrogenów.

W zdrowej pochwie wykazano, że obecność małej liczby bakterii kwasu mlekowego powoduje działanie ochronne przed infekcjami drożdży przez blokowanie przylegania drożdży do ścian pochwy, ponieważ konkurują one o substancje odżywcze. U niektórych kobiety może rozwinąć się przerost bakterii kwasu mlekowego. Bakterie same a czasami z innymi bakteriami mogą powodować uszkodzenie ścian pochwy i śmierć komórek. Prowadzi to również do pojawienia się wydzieliny z pochwy.

Takie działanie bakterii gram dodatnich jest następnie diagnozowane, jako zakażenie przez drożdże i pacjentka musi przyjmować leki przeciwgrzybicze. Kobiety z cukrzycą wszelkiego rodzaju mogą mieć nadmiar glukozy z powodu zaburzeń cukru we krwi, którym karmią pałeczki gram-dodatnie i umożliwiają ich przerost. Objawy mogą również rosnąć podczas części cyklu po owulacji do pierwszego dnia okresu, powodując zwiększenie stężenia estrogenu, co może spowodować wydalenie glikogenu.

 

Cytoliza – diagnozowanie

Klucz w prawidłowym rozpoznaniu cytolizy jest w badaniu mikroskopowym:

fałszywe komórki kliniczne z aglutynacją bakterii kwasu mlekowego do komórek nabłonkowych, niewiele białych krwinek, cytoliza komórek nabłonkowych o bladych lub nagich jądrach / cytoplazmie i słabo zdefiniowanych granicach komórek, brak drożdży, rzęsistka pochwowego, waginozy bakteryjnej lub innych organizmów.

Powtarzające się badania mikroskopowe, które ujawniają te same wyniki, są potwierdzeniem cytoliozy.

Cytoliza – leczenie

Celem leczenia jest wyrównanie ilości bakterii kwasu mlekowego, osiągnięte poprzez przywrócenie równowagi bakteryjnej pochwy. Aby zniwelować cytolizie, należy ograniczyć rozwój lactobakterii. Zmniejszenie ich liczby można osiągnąć przez podniesienie pH pochwy przy użyciu roztworu do wstrzykiwania z siarczanem sodu lub krążka. Powinno to pomóc w przywróceniu równowagi naturalnej po trzech tygodniach, jednakże, jeśli objawy pogarszają się, pozostają takie same lub zmieniają się, należy zaprzestać leczenia i poszukać ponownej oceny.

 

Cytolityczna mieszanina oczyszczająca do pochwy

1-2 łyżki sody oczyszczonej (wodorowęglan sodu) 4 filiżanki ciepłej wody

Wstrzykiwanie wykonuje się dwa razy w tygodniu przez tydzień, lub przez trzy tygodnie. Ponadto należy zaprzestać stosowania środków przeciwgrzybiczych, zarówno konwencjonalnych, jak i alternatywnych, ponieważ te czynniki mogą przyczyniać się do nawracającego charakteru choroby. Należy unikać stosowania laktobakterii w postaci jogurtu, suplementów i czopków. Można również rozważyć zaprzestanie używania tamponów, ponieważ niezakłócony przepływ miesiączkowy zachowuje się jak środek alkalizujący, podnosząc pH pochwy i hamując wzrost komórek mlekowych.

 

Waginoza cytolityczna

Waginoza cytolityczna – rzadko występująca choroba pochwy. Gwałtowne namnażanie się bakterii z rodzaju z rodzaju Lactobacillus powoduje zaburzenie równowagi mikrobiologicznej co może doprowadzić do zmian w pH, ale bez powstawania stanów zapalnych w obrębie błony śluzowej pochwy i szyjki macicy. Bywa błędnie diagnozowana i leczona jako kandydoza pochwy.

Objawy kliniczne

Objawy przypominają przebieg kandydozy pochwy: pieczenie, świąd, ból w czasie współżycia, białe, serowate upławy – pojawiają się cyklicznie w fazie lutealnej cyklu miesiączkowego. W trakcie miesiączki następuje alkalizacja środowiska pochwy, co skutkuje tymczasowym ustąpieniem objawów – aż do następnej fazy lutealnej.

Pieczenie pochwy, świąd Jasne lub białe upławy, czasem gęste bez zapachu Obrzęki i zaczerwienienie sromu Ból brzucha po lewej stronie, ostry, przebijający Zwiększone oddawanie moczu z bólem miednicy Ból grzbietu jest gorszy w nocy. Symptomy występujące w cytoliozie pochwowej są bardzo zbliżone do chorób ginekologicznych natury grzybiczej. Często się zdarza, że podczas wizyty u ginekologa stawiane jest błędne rozpoznanie. Wdrożenie leczenia w kierunku innego schorzenia przedłuża czas namnażania się bakterii kwasu mlekowego.

Rozpoznanie

Prawidłowa diagnostyka waginozy cytolitycznej opiera się na trzech elementach:

pomiar pH wydzieliny z pochwy (mieści się w przedziale 3,6-4,5) przeprowadzenie hodowli – daje wynik ujemny dla Candida spp., natomiast widać obfity wzrost Lactobacillus spp. wykonanie preparatu przeżyciowego w kropli soli fizjologicznej; w preparacie widać: liczne pałeczki Lactobacillus spp. pojedyncze leukocyty cytolizę komórek nabłonkowych (tzn. słabo zaznaczone granice komórek, scytolizowane fragmenty komórek i ich jąder) komórki nabłonka opłaszczone przez pałeczki Lactobacillus (wyglądem mogą przypominać komórki jeżowe charakterystyczne dla bakteryjnej waginozy) brak Trichomonas vaginalis, Candida spp., Gardnerella vaginalis
Olejek z drzewa herbacianego
Autor: herbaaga | Kategorie: olejki eteryczne 
Tagi: Olejek z drzewa herbacianego  
01 marca 2020, 21:37

Znaczenie olejku z drzewa herbacianego w fitoterapii. Cz. II. Zastosowanie lecznicze

http://www.czytelniamedyczna.pl/2444,znaczenie-olejku-z-drzewa-herbacianego-w-fitoterapii-cz-ii-zastosowanie-lecznicz.html

 

Jednym z pierwszych zastosowań olejku z drzewa herbacianego w praktyce leczniczej było odkażanie ran, a także leczenie za jego pomocą ran już zakażonych drobnoustrojami. Obecnie olejek z drzewa herbacianego stosowany jest najczęściej miejscowo w dermatologii i ginekologii (40).
Pojawiły się jednak zupełnie nowe możliwości jego zastosowania, jak na przykład w postaci inhalacji do leczenia górnych dróg oddechowych (1) i doustnie w terapii zakażeń dróg moczowych (41). Z tego względu wydawało się celowe dokonanie przeglądu działania leczniczego olejku z drzewa herbacianego, a także zwrócenie uwagi na jego toksyczność i reakcje uboczne.
 
Zastosowanie w dermatologii
W dermatologii olejek z drzewa herbacianego największe zastosowanie znalazł w leczeniu zakażeń bakteryjnych skóry, grzybic oraz trądziku.
 
Zakażenia bakteryjne skóry
Olejek z drzewa herbacianego znalazł zastosowanie w praktyce medycznej jeszcze w latach 30-tych naszego stulecia. Przede wszystkim używano go do leczenia zakażonych, trudno gojących się ran, owrzodzeń cukrzycowych, czyraków, ropni oraz zanokcicy, to jest ropnego zakażenia toczącego się za wałem paznokciowym (21, 23, 29). Natomiast w czasie II wojny światowej był on stosowany w Australii w fabrykach amunicji, jako 1% dodatek do oleju stosowanego w obrabiarkach, celem zmniejszenia zakażeń bakteryjnych skóry (14).
Olejek z drzewa herbacianego wydaje się być lekiem z wyboru w terapii zakażeń skóry spowodowanych przez gronkowce i paciorkowce ropne. Feinblatt (19) stwierdził, że w grupie 25 chorych cierpiących z powodu czyraków, na skutek leczenia olejkiem z drzewa herbacianego, tylko w 1 przypadku konieczna była interwencja chirurgiczna. U pozostałych 24 osób (96%) pędzlowanie czyraków i ich okolicy olejkiem 2-3 razy dziennie spowodowało znaczne ustąpienie zmian chorobowych. Po dalszych 2 tygodniach w 15 przypadkach czyraki uległy całkowitemu zagojeniu. Natomiast w grupie 10 osób nie leczonych, w 5 przypadkach (50%) wymagany był zabieg chirurgiczny, a w pozostałych 5 przypadkach stan czyraków po miesiącu był taki sam jak na początku badań klicznicznych.
Belaiche (7) otrzymał także dobre wyniki leczenia za pomocą olejku z drzewa herbacianego liszajca zakaźnego (mieszane zakażenie paciorkowcowo-gronkowcowe) oraz trądziku ropowiczego o etiologii gronkowcowej. We wszystkich 8 przypadkach pędzlowanie zakażonych miejsc olejkiem (3 razy dziennie), po 3 miesiącach spowodowało całkowite ustąpienie zmian chorobowych.
Grzybice
Skuteczność działania olejku z drzewa herbacianego na grzyby patogenne dla człowieka została potwierdzona wieloma badaniami klinicznymi. Walker (43) badaniami objął 60 chorych z grzybicą stóp wywołaną zarówno przez dermatofity (Trichophyton mentagrophytes, T. rubrum, Epidermophyton floccosum), jak i na grzyby drożdżoidalne (Candida albicans). Olejek z drzewa herbacianego stosowano w postaci nie rozcieńczonej (do pędzlowania), 40% roztworu i maści. Ustąpienie skutków chorobowych zaobserwowano w 58 przypadkach (ok. 97%), przy czym w 38 przypadkach (ok. 86%) było ono całkowite. Ponadto stwierdzono, że olejek z drzewa herbacianego eliminuje objaw tzw. cuchnącego pocenia się stóp.
Inni klinicyści poddali leczeniu 104 chorych z grzybicą stóp wywołaną wyłącznie przez dermatofity (Trichophyton mentagrophytes, T. rubrum, Epidermophyton floccosum) za pomocą 10% maści z olejkiem z drzewa herbacianego, 1% maści z tolnaftatem oraz placebo (42). Po 5 tygodniach leczenia stwierdzono, że maść z olejkiem z drzewa herbacianego dawała najlepsze efekty. Objawy grzybicy stóp, takie jak złuszczenie, stan zapalny, swędzenie i pieczenie, ustąpiły po jej stosowaniu u blisko 65% chorych. Maść z tolnaftatem dawała podobne efekty w około 58% przypadków, a placebo (podłoże maściowe) w 41% przypadków.
Cenne badania kliniczne przeprowadzili także Buck i wsp. (13) ze 117 chorymi, cierpiącymi z powodu głębokiej grzybicy podpaznokciowej. W randomizowanych badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą porównywano działanie lecznicze olejku z drzewa herbacianego i 1% maści z klotrimazolem. Preparaty stosowano miejscowo 2 razy dziennie przez 6 miesięcy. Stwierdzono całkowite wyleczenie (ujemne posiewy w kierunku grzybów) u 16% chorych, którzy stosowali maść z olejkiem z drzewa herbacianego, i u 11% chorych stosujących maść z klotrimazolem. Objawowe występowanie grzybicy obserwowano także odpowiednio u 60 i 61% chorych.
Podobne efekty lecznicze przy użyciu olejku z drzewa herbacianego w przypadku wyprzenia drożdżakowego, drożdżycy paznokci i łupieżu pstrego (wszystkie schorzenia wywołane przez Candida albicans) uzyskał także Belaiche (7). Po 3 miesiącach pędzlowania chorych miejsc olejkiem całkowite wyleczenie uzyskano w większości hospitalizowanych przypadków.
Z kolei Shemesh i Mayo (37) przeprowadzili leczenie kliniczne 50 chorych z różnymi grzybicami skóry, wywołanymi zarówno przez grzyby drożdżoidalne, jak i przez dermatofity. Po półrocznej kuracji za pomocą preparatów zawierających olejek z drzewa herbacianego u większości chorych nastąpiło wyleczenie, a w pozostałych przypadkach zaobserwowano wyraźne cofanie się zmian grzybiczych.
Trądzik
Do schorzeń, które dość skutecznie można leczyć za pomocą olejku z drzewa herbacianego, należy także trądzik. Basset i wsp. (5) przeprowadzili badania kliniczne z podwójnie ślepą próbą, z udziałem 124 chorych, porównując zdolność leczenia trądziku za pomocą 5% żelu z olejkiem z drzewa herbacianego i 5% płynu (lotionu) z nadtlenkiem benzoilu. Po 3 miesiącach leczenia nie zaobserwowano zasadniczych różnic pomiędzy stosowanymi preparatami. Poza tym w jednakowym stopniu redukowały one zakażone i nie zakażone zmiany trądzikowe. Należy także dodać, że olejek z drzewa herbacianego był lepiej tolerowany przez chorych w porównaniu do nadtlenku benzoilu.
Z kolei Černa (15) badała wpływ preparatów kosmetycznych z olejkiem z drzewa herbacianego na zmiany trądzikowe. Z przeprowadzonych testów wynikało, że 93% chorych po stosowaniu preparatów kosmetycznych z olejkiem odczuwało subiektywną poprawę swojego stanu zdrowia i cofanie się zmian chorobowych.
Inne schorzenia skóry
Olejek z drzewa herbacianego stosowany jest również w wielu innych schorzeniach dermatologicznych. Informacje o nich nie są jednak udokumentowane i często pochodzą od fitoterapeutów i osób, które same stosowały go z dobrym skutkiem.
W piśmiennictwie można zatem spotkać zapisy o stosowaniu olejku z drzewa herbacianego w skaleczeniach, ranach, wrzodach, ropniach, owrzodzeniach żylakowych podudzi, zanokcicy, oparzeniach (w tym słonecznych), a także w przypadkach suchej i popękanej skóry (2, 3, 10, 11, 20, 26, 27, 34, 41).
Wspomina się o stosowaniu olejku w schorzeniach wywołanych przez grzyby drożdżoidalne (afty i zajady) (2, 41) oraz przez wirusy (opryszczka, łącznie z opryszczką narządów płciowych, półpasiec, brodawki) (2, 11, 20, 24, 26, 37, 41).
Poza tym w piśmiennictwie spotyka się liczne wzmianki o stosowaniu tego produktu do leczenia łuszczycy, liszajca, rumienia pieluszkowego i egzem (2, 3, 15, 26, 27, 29, 41), jak również w świądzie skóry, po użądleniach i pogryzieniach przez owady i we wszawicy (2, 3, 10, 27, 29, 41).
 
 
Zastosowanie w ginekologii
Liczne badania wskazują, że olejek z drzewa herbacianego z powodzeniem nadaje się do leczenia zapalenia pochwy u kobiet. Schorzenie to może być wynikiem rozwoju w tym narządzie różnych drobnoustrojów chorobotwórczych, między innymi grzybów drożdżoidalnych Candida albicans, pierwotniaków Trichomonas vaginalis, różnych bakterii dających nieswoiste zakażenia, w tym Gardnerella vaginalis i wirusów brodawczaka HPV (human papilloma virus) (9, 44).
Badania kliniczne przeprowadzone z udziałem 130 kobiet z zapaleniem pochwy wykazały, że 0,4% roztwory olejku z drzewa herbacianego stosowane w postaci płukanek i tamponów we wszystkich przypadkach były wysoce efektywne w leczeniu tego schorzenia (28). Już po kilku dniach ból i świąd ustępowały, a narząd oczyszczał się z wydzieliny ropnej i resztek rozpadłych tkanek.
Do leczenia zapalenia pochwy z dobrym skutkiem stosowane były krążki wysycone 200 mg olejku z drzewa herbacianego (9), jak również kapsułki zawierające 20 mg olejku (38). Stosowanie kapsułek z olejkiem z drzewa herbacianego dopochwowo u 28 młodych kobiet raz dziennie na noc już po tygodniu spowodowało u 27 z nich (ok. 37%) ustąpienie objawów zapalenia pochwy, a po miesiącu wszystkie chore uznano za wyleczone (38).
Badania kliniczne prowadzone przez Prokopenko (30, 31) również potwierdzają dobre efekty lecznicze olejku z drzewa herbacianego w leczeniu zapalenia pochwy i upławów. W przypadku zapalenia pochwy u 47 kobiet stosowano żel z olejkiem z drzewa herbacianego 2 razy dziennie przez 6 dni. Po leczeniu u 85% pacjentek zaobserwowano ustąpienie wszelkich dolegliwości, a u 11% nastąpiło wyraźne polepszenie (31). Natomiast u 10 chorych cierpiących z powodu upławów, świądu zewnętrznych części narządów płciowych i bólu w okolicy miednicy, po stosowaniu żelu z olejkiem z drzewa herbacianego 2 razy dziennie przez 4 dni, wszystkie subiektywne dolegliwości ustąpiły (30). Należy dodać, że w pochwie obu grup chorych po leczeniu pojawiła się normalna flora bakteryjna, czego wynikiem była obecność w tym narządzie pałeczek Lactobacillus (30, 31).
Inne zastosowania
Od początku zainteresowania lekarzy olejkiem z drzewa herbacianego był on głównie stosowany w formie naturalnej, do pędzlowania chorych miejsc, lub w postaci płynów, maści, kremów i żeli. Rzadziej stosowano go w krążkach i kapsułkach dopochwowych.
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Znaczenie olejku z drzewa herbacianego w fitoterapii. Cz. I. Skład olejku i jego właściwości biologiczne
http://www.czytelniamedyczna.pl/2437,znaczenie-olejku-z-drzewa-herbacianego-w-fitoterapii-cz-i-skad-olejku-i-jego-wac.html
 

Charakterystyka rośliny
Olejek z drzewa herbacianego (w angielskim Tea tree oil) otrzymywany jest z rośliny Melaleuca alternifolia Cheel należącej do rodziny Myrtaceae (25). Nazwa rośliny wywodzi się od kapitana Cooka i pierwszych kolonizatorów Australii z 1770 r., którzy wzorem Aborygenów używali liści do zaparzania aromatycznego napoju zastępującego herbatę (20).
Drzewo herbaciane rośnie do 7 m wysokości. Ma krzaczastą koronę i przypominającą papier białą korę. Młode pędy i kwiatostany są zazwyczaj jedwabiście owłosione, starsze pędy są gołe. Liście rosną naprzeciwlegle, są spiczasto-lancetowate, do 2,5 cm długie, z wyraźnymi gruczołami olejkowymi. Melaleuca alternifolia rośnie w zachodnich rejonach Australii wzdłuż strumieni, rzek i na bagnistych nizinach. Obecnie roślina ta jest uprawiana (19, 25, 34, 43).
Do produkcji olejku używa się roślin o niskiej zawartości 1,8-cyneolu. Z trzech chemotypów Melaleuca alternifolia do tego celu stosuje się chemotyp I, zawierający do 10% wymienionego związku. Chemotypy II i III zawierają odpowiednio do 38 i do 60% 1,8-cyneolu (25).
Należy dodać, że do otrzymywania olejku z drzewa herbacianego używa się także dwóch innych gatunków: Melaleuca linariifolia Smith i Melaleuca dissitiflora Mueller (25). Warunkiem ich zastosowania w praktyce jest jednak wyższa od 30% zawartość terpinen-4-olu w olejku eterycznym. Do tego celu stosuje się zatem rośliny wymienionych gatunków typu terpinen-4-olu (25, 38).
Otrzymywanie olejku eterycznego
Olejek eteryczny otrzymuje się głównie z gałązek szczytowych (ryc. 1) Melaleuca alternifolia typu terpinen-4-olu. Zawierają one około 1,8% olejku w przeliczeniu na świeży surowiec (25).
Ryc. 1. Gałązka szczytowa Melaleuca alternifolia Cheel – surowiec, z którego na drodze destylacji z parą wodną otrzymuje się olejek eteryczny.
Olejek eteryczny otrzymuje się na drodze destylacji surowca z parą wodną. Jego jakość w dużym stopniu zależy od czasu destylacji. Destylacja 30-minutowa pozwala na otrzymanie olejku o wysokiej zawartości terpinen-4-olu i niskiej zawartości terpinenów i sekswiterpinenów. Przedłużenie czasu destylacji zmienia te proporcje.
Na plantacjach roślinę ścina się krótko nad ziemią, dzięki czemu do zbioru surowca można stosować urządzenia mechaniczne. Olejek o najlepszej jakości otrzymuje się z surowca zbieranego od listopada do maja (25). Stwierdzono, że destylacja przeprowadzona po 6 tygodniach od pozyskania surowca zwiększa ilość olejku eterycznego o około 10% w przeliczeniu na suchą masę (25).
Właściwości fizykochemiczne
Olejek eteryczny z drzewa herbacianego jest cieczą bezbarwną lub jasnożółtą o zapachu korzennym. Gęstość względna olejku w temperaturze 20°C wynosi 0,885-0,906, współczynnik refrakcji mieści się w granicach 1,475-1,482, a skręcalność optyczna w granicach od +5° do +15° (25). Według innych danych (31) gęstość względna olejku (15°C) wynosi od 0,8950 do 0,9050; współczynnik refrakcji (20°C) od 1,4760 do 1,4810; skręcalność optyczna od +6°48´ do 9°48´ liczba estrowa od 2 do 7; liczba estrowa po acetylacji od 80 do 90; zawartość 1,8-cyneolu poniżej 10%; rozpuszczalność w 80% etanolu (v/v) od 0,6 do 0,8.
Pod wpływem światła słonecznego i ciepła zachodzi proces starzenia się olejku (25). W trakcie przechowywania takie związki jak α-terpinen, γ-terpinen, terpinen-4-ol i α-terpineol ulegają utlenieniu i olejek ciemnieje, a także wytrąca się osad 1S-, 2S- i 4S-trihydroksy-p-mentanu (36). W trakcie przechowywania wzrasta ponadto zawartość p-cymenu, natomiast zawartość terpinen-4-olu znacznie obniża się (25, 36).
Skład chemiczny
Głównym składnikiem świeżego olejku z drzewa herbacianego jest terpinen-4-ol. Jego zawartość mieści się w granicach 29-45%. W nieco mniejszych ilościach występują strukturalnie podobne związki: γ-terpinen (12-23%), α-terpinen (8-11%), α-terpineol (2-7%) oraz monoterpeny, takie jak 1,8-cyneol (2-16%), p-cymen (1-12%), α-pinen (2-5%) i limonen (1-6%) (2, 9, 18, 24, 27, 34, 36, 38, 40, 44) (ryc. 2).
Ryc. 2. Chromatogram gazowy olejku z drzewa herbacianego. 1 – Terpinen, 2 – α-pinen, 3 – α-ter-pinen, 4 – β-pinen, 5 – limonen, 6 – 1,8-cyneol, 7 – γ-terpinen, 8 – p-cymen, 9 – α-kopaen, 10 – terpinen-4-ol, 11 – α-terpineol.
W olejku z drzewa herbacianego w małych ilościach (0,1-2%) występują także inne monoterpeny: β-pinen, myrcen, α-felandren oraz seskwiterpeny: aromadendren, wiridifloren i δ-kadynen (2, 9, 18, 24, 27, 34, 36, 40, 44). Poza tym w śladowych ilościach (poniżej 0,1%) występuje w omawianym olejku ponad 30 dalszych związków (34, 38, 40).
Według standardu australijskiego (25, 34) olejek z drzewa herbacianego może zawierać nie mniej niż 30% terpinen-4-olu i nie więcej niż 15% 1,8-cyneolu. Jest to podyktowane tym, że 1,8-cyneol uważa się za związek podrażniający skórę, natomiast terpinen-4-ol jest związkiem mającym decydować o sile przeciwdrobnoustrojowego działania tego olejku (16, 34, 37, 40). W tym miejscu należy dodać, że do silnie działających na drobnoustroje związków w olejku z drzewa herbacianego należą także α-terpineol, 1,8-cyneol i linalol (8, 13, 26).
Podobne wymagania dotyczące składu chemicznego olejku z drzewa herbacianego stawia niemiecki CDC (25). Olejek ten powinien zawierać nie mniej niż 30% terpinen-4-olu i nie więcej niż 15% 1,8-cyneolu, a także γ-terpinen w granicach 10-28%, α-terpinen w granicach 5-13%, α-terpineol w granicach 1,5-8%, p-cymen w granicach 0,5-12% i limonen w granicach 0,5-4%. Poza tym zawartość sabinenu nie może przekraczać 3%, a zawartość δ3-karenu 0,2%.
Przy omawianiu składu olejku z drzewa herbacianego należy zwrócić uwagę na jeszcze jeden związek, a mianowicie p-cymen. Okazuje się, że w świeżo oddestylowanym olejku jego zawartość jest niska (ok. 4%), natomiast po 21-miesięcznym przechowywaniu znacznie wzrasta (do ok. 35%) (36). Na tej podstawie można stwierdzić, czy mamy do czynienia z olejkiem świeżym, czy długotrwale przechowywanym.
Innym związkiem wskazującym na długotrwałe przechowywanie olejku z drzewa herbacianego jest tlenek terpenowy – askarydol. Jego obecność można już stwierdzić po 3 miesiącach przechowywania olejku (24). Należy dodać, że zarówno p-cymen, jak i askarydol zalicza się do związków podrażniających skórę (24).
W trakcie długotrwałego przechowywania dochodzi także do zmniejszenia zawartości terpinen-4-olu na skutek utleniania terpinenów do 1S-, 2S- i 4S-trihydroksy-p-mentanu, o czym wspomniano już przy opisie właściwości fizykochemicznych. Po 21 miesiącach przechowywania stwierdzono obniżenie zawartości terpinen-4-olu z 41 do 23,8% (36).
Działanie przeciwdrobnoustrojowe
Właściwości biologiczne olejku z drzewa herbacianego koncentrują się głównie wokół działania przeciwdrobnoustrojowego. Inne właściwości olejku, takie jak działanie przeciwzapalne, miejscowo znieczulające i uspokajające mają mniejsze znaczenie.
Działanie przeciwbakteryjne
Badania dotyczące działania przeciwbakteryjnego olejku z drzewa herbacianego można podzielić na dwie grupy, z których jedna obejmuje bakterie tlenowe, natomiast druga beztlenowe.
Wśród bakterii tlenowych także można wyróżnić dwie grupy, a mianowicie bakterie Gram-dodatnie i bakterie Gram-ujemne. Drobnoustroje te różnią się zazwyczaj wrażliwością na działanie środków pochodzenia roślinnego. Bakterie Gram-dodatnie są z reguły bardziej podatne na ich działanie w porównaniu do bakterii Gram-ujemnych.
W obrębie bakterii tlenowych Gram-dodatnich najdokładniej zostało przebadane działanie olejku z drzewa herbacianego na drobnoustroje wyizolowane ze skóry. Badania Hammera i wsp. (22) obejmowały 150 szczepów gronkowców (Staphylococcus aureus, S. capitis, S. epidermidis, S. haemolyticus, S. hominis, S. saprophyticus, S. warneri, S. xylosus), mikrokoków (Micrococcus luteus, M. varians i Micrococcus sp.) i maczugowców (Corynebacterium sp.). Rozwój tych drobnoustrojów, stanowiących florę normalną i chorobotwórczą dla skóry, hamowany był przez olejek z drzewa herbacianego w zakresie stężeń 0,6-30 mg/ml.
Olej rycynowy
Autor: herbaaga | Kategorie: oleje 
Tagi: Olej rycynowy  
01 marca 2020, 16:48

Olej rycynowy – zastosowania lecznicze i kosmetyczne

https://sekrety-zdrowia.org/olej-rycynowy-zastosowania-lecznicze-kosmetyczne/?fbclid=IwAR3eXPLIZd6eaG_v2LTJGPlcsqCnBqYY1gw58Zj1O9BNRcuZFLXRJdN2etA

 

Olejek rycynowy jako jedyny na swiecie jest olejem gdzie robiac z niego oklady pieknie sie wchlaniaja guzy na tarczycy ,miesniaki ,cysty, tluszczaki i wiele innych zmian skornych.
Barbara Kazana.

https://www.youtube.com/watch?v=W-8RcYZRie0&feature=youtu.be&fbclid=IwAR0SXVD5fbWldxC37eIkv9Ni8dINLxsJg9dtsMgn4Ikpz6uedHQvkhbLvXQ

 

 

 

Olej rycynowy był dawniej remedium na wszystko, nasze babki nie wyobrażały sobie by zabrakło go w domowej apteczce.  Stosowały jako środek na zaparcia, bóle stawów, choroby skórne, porost włosów.

Olej rycynowy

Oleum Ricini, Oleum Palmae Christi czyli dłoń Chrystusa pozyskuje się pozyskuje się z nasion rącznika pospolitego [ricinus communis].  Wyciska się na zimno i wygotowuje wodą, otrzymując nieszkodliwą jasnożółtą ciecz.

Metodę pozwalającą na rozkład toksycznej rycyny znali już przed 4 tysiącami lat w Egipcjanie i Hindusi. Olej rycynowy składa się z kwasów tłuszczowych, z czego 90% to kwas rycynowy mający zastosowanie przy produkcji kosmetyków, środków higieny osobistej, leków i tworzyw sztucznych.

Olej rycynowy ma działanie

Przeciwzapalne, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne Stosowany miejscowo leczy choroby skóry i zmniejsza ból. W formie okładów stosowany jest w leczeniu chorób wewnętrznych

Ze względu na unikalną kompozycję kwasów tłuszczowych jest świetnym kosmetykiem.

Wnika głęboko w skórę, zmiękcza ją i nawilża. Stymuluje produkcję kolagenu i elastyny Poprawia kondycję włosów i przyspiesza ich porost.

Domowe zastosowania oleju rycynowego

Stosowanie miejscowe zewnętrznie:

Olej rycynowy stosuje się bezpośrednio na skórę lub kompozycji. Z innym tłuszczem np. oliwą lub olejem kokosowym w stosunku 1:1. Z sodą oczyszczoną miesza się lekko podgrzany olejek rycynowy do konsystencji pasty. Stosuje w formie okładów 2 razy dziennie, zabezpiecza folią i bandażem.
Olej rycynowy zewnętrznie na skórę 
Brodawki, kurzajki, czyraki,
grzybica, siniaki, rany
Kompres 2 x dziennie, po godzinie zmyć Liszaje
2 razy dziennie wymieszany z olejem kokosowym Trądzik
raz dziennie wieczorem
pocierać problematyczne obszary wacikiem nasączonym olejem rycynowym
po godzinie zmyć Zmarszczki, wysuszona, zwiotczała skóra
Wieczorem masować twarz kilkoma kroplami oleju rycynowego.
Dla lepszego poślizgu można rozcieńczyć z oliwą lub olejem jojoba Ciemne plamy na twarzy, dłoniach
Nakładać papkę z oleju rycynowego i sody oczyszczonej
Po 15-20 minutach zmyć ciepłą wodą. Opuchnięte kostki, bóle kostek
Posmarować na noc olejem rycynowym,
Obwiązać bandażem lub założyć skarpetki. Zapobieganie rozstępom
Mieszanką oleju rycynowego i oliwy z oliwek
w ostatnich 2 miesiącach ciąży masować delikatnie brzuch Blizny
Olej rycynowy głęboko wnika w skórę stymulując ją do produkcji kolagenu i elastyny.
Podobnie jak przy zmarszczkach będzie stopniowo wypychał ją na zewnątrz.
Kurację prowadzi się dłuższy czas używając pasty oleju rycynowego i sody oczyszczonej
Dodatkowo rozjaśni przebarwienia. Przewlekła chrypka, zapalenie strun głosowych
Stosuje się kompresy olej rycynowy i soda oczyszczona na szyję. Torbiel włosowata
Raz dziennie okłady z oleju Szorstkie podeszwy
Masuje się podeszwy stóp olejem rycynowym
Następnie moczy w wodzie z dodatkiem sody oczyszczonej i soli. Użądlenia owadów, pszczół
Smarować miejsca użądlenia olejem rycynowym
Zmniejsza ból i opuchliznę Osłabione paznokcie, rozdwajające się skorki 
nacierać wacikiem nasączonym olejem rycynowym
Olej rycynowy w pielęgnacji włosów
Włosy wypadające.
Wmasować we włosy w równych proporcjach wymieszany olej rycynowy, oliwę z oliwek i sok z cytryny.
Nałożyć folię, na to ręcznik.
Po 30-60 minutach umyć włosy.
Stosować 3 razy w tygodniu.
Zabieg zatrzyma wypadanie i pobudzi porost włosów. Naturalne przyciemnianie włosów .
Niewielką ilość oleju (kilka kropli) wymieszać z pianką do włosów lub odżywką.
Nie spłukiwać.
Nakładać na włosy regularnie przez dłuższy czas. Osłabione, rzadkie brwi i rzęsy.
Delikatne wmasować olej rycynowy, po godzinie zmyć.
Codzienne stosowanie sprawi, że brwi i rzęsy będą grubsze i naturalnie ściemnieją.

Olej rycynowy zastosowanie lecznicze 

Alergia
Codziennie rano pić 5 kropli oleju rycynowego Alergia oczu
Wieczorem nałożyć po kropelce na powieki i rozetrzeć. Uzależnienie od alkoholu i nikotyny
Pić kilka kropli oleju rycynowego dziennie. Szumy uszne, słaby słuch
Wkraplać po 2 krople do uszu. Ból w dolnej części pleców
Stosować kompresy codziennie przez tydzień. Artretyzm, reumatyzm
Namoczyć bawełniany kawałek tkaniny lekko podgrzanym olejem rycynowym.
Przyłożyć do bolącego miejsca, chwilkę pomasować
Okręcić folią i bandażem by zatrzymać ciepło.
Trzymać godzinę. Zapalenie wątroby, choroby układu limfatycznego
Postępować jak wyżej.
Przyłożyć kompres na brzuchu, nakryć ręcznikiem
Położyć się na plecach, nogi umieścić na poduszce.
Zrelaksować się przez godzinę. Przewlekła biegunka
Stosować kompres z oleju rycynowego na brzuch 3 kolejne dni. Zaparcia
Przyjmować doustnie łyżeczkę oleju rycynowego 3 kolejne dni Nadpobudliwość
Kompres na brzuch Rak skóry
Stosować kompresy z pasty z sodą na miejsca chorobowo zmienione. Chrapanie
Kompres z oleju rycynowego na żołądek przez 2 tygodnie

Co mówi nauka?

Badania pokazują, że olej rycynowy znajduje zastosowanie przy poważnych chorobach. Potwierdza wsparcie przy stwardnieniu rozsianym, padaczce, chorobie Parkinsona, porażeniu mózgowym, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, problemach ginekologicznych [1]

Olej rycynowy jest tani, łatwo dostępny, ma ogromne i wszechstronne możliwości lecznicze.  Dr Jadwiga Górnica polecała okłady w przypadku cyst, polipów, torbieli PRZEPISY
Słynny uzdrowiciel, śpiący prorok Edgar Cayce zalecał terapie olejkiem rycynowym w wielu przypadkach: owrzodzeniach wewnętrznych, zapaleniach i guzach jelit,

Przeciwwskazania stosowania:
Jelito drażliwe, wrzody, uchyłki, hemoroidy i po operacjach.

Zioła przeciwwirusowe
Autor: herbaaga | Kategorie: kuracje 
Tagi: Zioła przeciwwirusowe  
01 marca 2020, 16:32

Zioła przeciwwirusowe

https://zioladlazdrowiaiurody.com/2020/02/29/ziola-przeciwwirusowe/?fbclid=IwAR2gLkTOxCJKHkqpmmovMfNknsYguJqB7BL2dENcoGnW5jhugAfJHkiRe1E

 

Wirusy to małe czynniki zakaźne, które namnażają się w obrębie komórek eukariotycznych i infekują organizm gospodarza. Charakteryzują się one brakiem własnych układów enzymatycznych niezbędnych do przebiegu procesów metabolicznych. Dlatego są bezwzględnymi pasożytami. Do istnienia niezbędne jest im stałe krążenie pomiędzy organizmami żywymi. Rozmnażają się wyłącznie w ich komórkach. Podczas gdy infekcje wirusowe są zwykle związane z łatwymi do wyleczenia dolegliwościami, takimi jak przeziębienie, grypa i inne choroby wpływające na układ oddechowy, wirusy przyczyniają się również do kilku poważniejszych ludzkich chorób, od wirusowego zapalenia wątroby typu B po raka wątrobowokomórkowego. Jedną z grup wirusów są koronawirusy, które odpowiedzialne są za około 10-20 proc. przeziębień oraz za epidemie schorzeń dróg oddechowych, które występują co ok. cztery lata. Koronawirusy atakują głównie ssaki i ptaki. Ich genom zbudowany jest z RNA. Ich nazwa pochodzi od otoczki przypominającej koronę, która widoczna jest wokół wirionów w mikroskopie elektronowym.

W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci globalizacja zapoczątkowała kilka międzynarodowych epidemii wirusów, takich jak wirus dengi i SARS, z których niektóre posiadają mutacje oporne na leki, co czyni je bardzo trudnymi do leczenia. W związku z tym wielu badaczy zwróciło się do leków ziołowych, starając się zsyntetyzować nowe i skuteczne terapie przeciwwirusowe.

W ostatnich latach nauka wykazała, że kilka ziół ma silne mechanizmy ochronne przeciwko patogenom, takim jak koronawirus, wirus grypy, enterowirus i wiele innych. Jaki to zioła? O tym poniżej.

Do ziół o właściwościach przeciwwirusowych należą:

cytryniec chiński (Schisandra chinensis) – w jego czerwonych owocach znajduje się kompleks flawonolignanów, który w badaniach wykazał hamowanie proliferacji komórek indukowanych wirusem HIV-1, a także przeciwwirusową aktywność względem wirusa Epsteina-Barra (EBV-EA) odpowiedzialnych m.in. za mononukleozę zakaźną, a nawet chłoniaka Burkitta tarczyca bajkalska (Scutellaria baicalensis) – flawonoidy obecne w korzeniu tej rośliny (bajkalina, bajkaleina, wogonina i skullcapflawon II) były badane pod kątem ich działania przeciwwirusowego; stwierdzono ich efekt hamujący w stosunku do wirusa Epsteina-Barra (EBV-EA); właściwości przeciwwirusowe flawonoidów zostały wykazane również w stosunku do wirusów grypy, a nawet wirusa HIV-1. oliwka europejska (Olea europea) – wyciągi z jej liści hamują namnażanie wirusa HIV-1 bez czarny (Sambucus nigra) – badacze stwierdzili przeciwwirusową aktywność ekstraktów z owoców tego krzewu względem wirusów A i B grypy ludzkiej jeżówka purpurowa lub wąskolistna (Echinacea purpurea/Echinacea angustifolia) – standaryzowane ekstrakty z korzeni tych roślin wykazują działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe przeciwko wirusowi H1N1 (podtyp wirusa grypy typu A, do którego odmian zalicza się m.in. wirusa tzw. hiszpanki, wirusy powodujące łagodnie przebiegającą grypę ludzką oraz wiele szczepów wirusów grypy występujących u ptaków i świń, w tym również odkrytą w kwietniu 2009 r.), są również skuteczne wobec wirusów: opryszczki pospolitej (HSV), oraz wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) wywołującego raka szyjki macicy i syncytialnego wirusa oddechowego (RSV), a także względem rinowirusów odpowiedzialnych za 30-50% przypadków przeziębień nagietek lekarski (Calendula officinalis) – ekstrakty z kwiatów tej rośliny, bogate w saponiny triterpenowe hamują aktywność wirusów takich jak: wirus pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej Indiana (VSIV), wirus HPV, rinowirusy, wirus Epsteina-Barra oraz wirus HIV traganek (Astragalus) – zawarte w korzeniu tej rośliny polisacharydy wykazują działanie wzmacniające na układ odpornościowy, a także hamują namnażanie wirusa opryszczki pospolitej (HSV-1) i wirusa H9N2 wilkakora, koci pazur (Uncaria tomentosa) – wyciąg z kory tej peruwiańskiej rośliny wykazał działanie immunostymulujące i hamujące aktywność wirusa Denga (DENV) wywołującego infekcyjną tropikalną chorobę przenoszoną przez komary oraz innych wirusów przenoszonych przez te owady lukrecja gładka (Glycyrrhiza glabra) – korzeń często stosowany jako substancja słodząca zawiera substancje takie jak m.in. glyceryzyna i rybawiryna, które hamują namnażanie wirusa SARS, wirusa opryszczki, wirusa HIV, wirusów zapalenia wątroby i wirusów grypy. czosnek (Allium sativum) – cebulki tej rośliny zwane ząbkami zawierają związki siarki, które wykazują aktywność przeciwwirusową wobec cytomegalowirusa (CMV, HCMV), herpeswirusów beta (CMV, HHV-6, HHV-7), wirusów HSV-1 i HSV-2, wirusa paragrypy typu 3, wirusa krowianki, wirusów pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej (VSV), wirusa HPV, rynowirusa typu 2 (HRV-2) imbir (Zingiber officinale) – świeżo zmielony korzeń zawiera substancje zwalczające syncytialnego wirusa oddechowego (HRSV) oregano (Origanum vulgare) – olejek etaryczny zawarty w części nadziemnej jest bogaty w związek o nazwie karwakrol, który blokuje namnażanie: HSV-1, HPV, herpeswirusa HHV-1, HRSV gorzknik kanadyjski (Hydrastis canadensis) – zawarte w korzeniu tej rośliny alkaloidy izochinolinowe hamują namnażanie w komórkach wirusów H1N1 i HPV

Wymienione zioła mogą okazać się skuteczne w zwalczaniu chińskiego koronawirusa – SARS-CoV-2 – znanym wcześniej jako 2019-nCoV.

Jak stosować zioła przeciwwirusowe?

Zioła przeciwwirusowe można stosować w formie herbatek. Łyżkę stołową wybranego zioła zalej szklanką wrzątku i zaparzaj pod przykryciem 5-10 minut. Gotową do kupienia w aptece herbatkę, w skład której wchodzą: kwiat bzu czarnego, kłącze imbiru, liść czarnej porzeczki i nieokorowany korzeń lukrecji, należy zaparzać przez 8-10 minut. Zaleca się picie naparu przygotowanego z jednej torebki 3 razy dziennie.

Skuteczniejszą metodą są napary, które przygotowuje się poprzez zalanie łyżki ziół szklanką gorącej wody i trzymanie pod przykryciem przez 7 godzin. W poradnikach polecane są również odwary, np. odwar z lukrecji:

Odwar z lukrecji 
– 3 łyżeczki sproszkowanego korzenia lukrecji
– 2 szklanki wody
Korzeń zalać zimną wodą
Doprowadzić do wrzenia, gotować 3 minuty.
Przecedzić.
Pić kilka razy dziennie po 100 ml odwaru

Polecaną mieszanką przeciwwirusową jest następująca mikstura:

korzeń tarczycy bajkalskiej (1 łyżka) + chrzan tarty (1 łyżka) + oregano (1 łyżka) + czosnek (10 ząbków) + jeżówka purpurowa (1 łyżka) + korzeń prawoślazu (1 łyżka) + kwiat dziewanny (1 łyżka) + owoc bzu czarnego (2 łyżki) + korzeń traganka (1łyżka) + ziele czystka (1 łyżka) + tarty korzeń imbiru (1 łyżka) + korzeń lukrecji (2 łyżki) + olejek eukaliptusowy (10 kropli) + koci pazur (1 łyżka) + kurkuma (1 łyżka).

Połącz wymienione składniki i dodaj 0,5 l oleju lnianego i 0,5 l octu jabłkowego. Wymieszaj wszystko i odstaw w ciemne miejsce na 14 dni. Otrzymaną mieszaninę przecedź przez sitko. Zażywaj 1 łyżkę 3 razy dziennie.

W celu zwiększenia odporności organizmu i ochrony przed wirusami można przygotować syrop ziołowy na bazie miodu i octu jabłkowego:

Receptura klasztorna syrop ziołowo-miodowy

Składniki:

– ½ pęczka natki pietruszki

– 3 ząbki czosnku

– nieduża cebula

– 5 owoców dzikiej róży

– nieduży kawałek świeżego imbiru ok 3 cm

– kawałek średniego korzenia chrzanu ok 6-7 cm

– mała papryczka chili

– 1-2 laski cynamonu

– 3 goździki

– gwiazdka anyżu

– 300 ml niepasteryzowanego octu jabłkowego

– 150-200 ml naturalnego miodu.

W zależności od upodobania można dodać kawałki skórki cytryny, pomarańczy, suszone owoce bzu czarnego albo żurawiny.

Sposób przygotowania: rozdrobnione składniki umieszczamy w słoiku; zalewamy octem jabłkowym, nakrywamy gazą; odstawiamy w ciepłe miejsce na 3 tygodnie; co kilka dni lekko wstrząsamy słoikiem; odcedzamy na sitku przez gazę dokładnie odciskając zioła; do wyciągu octowego dodajemy miód, starannie mieszamy; przelewamy do butelek lub słoiczków; przechowujemy w lodówce do roku.

Profilaktycznie dla zwiększenia odporności lub w okresie zachorowań zażywamy 1 łyżkę syropu dziennie rozpuszczoną w wodzie. Można dodawać do herbaty, napojów, sałatek, gotowanych warzyw, rosołu. W czasie infekcji zażywa się 3 razy dziennie, naciera plecy i klatkę piersiową, natarte wcześniej tłuszczem lub dodaje do kąpieli.

 

 

Z surowców przeciwwirusowych można sporządzać również domowe nalewki.

Nalewka z jeżówki:

– 100 g zmielonego korzenia jeżówki

-500 ml 40-% wódki lub 70-% spirytusu (w tym przypadku rozcieńcz nalewkę po ekstrakcji 1 i 1/4 szklanki przegotowanej wody)

Przygotowanie krok po kroku: jeżówkę zalej alkoholem; naczynie z nią szczelnie zamknij i postaw w ciepłym zaciemnionym miejscu; przechowuj przez 2 tygodnie, codziennie wstrząsając zawartością 2 razy; następnie nalewkę zlej, a pozostały osad przecedź przez kawałek płótna; jeśli płyn nie jest klarowny czynność należy powtórzyć.

Nalewkę przyjmować należy na 30 min. przed lub po posiłku. Stosowanie ciągłe nalewki z jeżówki nie powinno trwać dłużej niż 6 tygodni.

Tybetańska nalewka z czosnku

– 35 g czosnku

– 200 ml spirytusu

Sposób przygotowania: Czosnek obieramy a następnie drobno siekamy, zalewamy spirytusem i odstawiamy na 10 dni w chłodne i ciemne miejsce (ale nie do lodówki). Po tym czasie nalewkę przecedzamy i odstawiamy na jeszcze 4 dni.

Kurację przy wykorzystaniu nalewki czosnkowej wykonujemy tylko raz w roku, do czasu spożycia zawartości całej buteleczki. Kuracja polega na wypijaniu coraz większej ilości kropli nalewki, trzy razy dziennie. Zaczynamy od jednej kropli do śniadania, dwóch do obiadu i trzech do kolacji. Drugiego dnia do śniadania wypijamy już cztery krople, do obiadu pięć a do kolacji sześć. I tak dalej.

Na rynku dostępne są również gotowe preparaty z wymienionych ziół w formie tabletek i kapsułek. Systematycznie przyjmowane kapsułki z czosnkiem i echinaceą mogą wspomóc funkcjonowanie systemu immunologicznego osoby dorosłej lub dziecka. Z olejku z oregano można wykonywać domowe inhalacje. Aby wykonać prostą inhalację wystarczy dodać do szklanki z parującą wodą 1-3 krople olejku eterycznego.

Zioła przeciwwirusowe często przynoszą również inne korzyści, od właściwości przeciwzapalnych do kardioprotekcyjnych. Chociaż badania kliniczne weryfikujące skuteczność terapeutyczną tych ziół są stosunkowo nowe, wiele z tych roślin od wieków było używanych w tradycyjnej medycynie na całym świecie.

 

Leszczyna pospolita
Autor: herbaaga | Kategorie: zioła 
Tagi: Leszczyna pospolita  
26 lutego 2020, 15:25

Leszczyna pospolita na krążenie, wzmocnienie, żylaki i żeńskie hormony

https://sekrety-zdrowia.org/leszczyna-wlasciwosci-przepisy/?fbclid=IwAR2bT0TuU5HqIGLhKY2EiWaUN4YL0KmhT2uqcxouWZLiSmRDFFh5e1CYt6s

 

Leszczyna pospolita [Corylus avellana] dziko rośnie w całej Europie, od setek lat jest sadzona w sadach i ogrodach.

Dawniej wierzono, że chroni ludzi przed piorunami i zakusami diabłów. Gałązki leszczyny zatykano na granicach pól, po jednej na każdą stronę świata. W słowiańskich obrzędach pogrzebowych orzechy laskowe traktowano jako pokarm dla zmarłych. Podawano też żałobnikom na stypach. Krzewy i leszczynowe zagajniki otaczano czcią i uważano za symbol dostatku i sił opiekuńczych.

W wielu kulturach leszczyna była uważana za drzewo mądrości a za samowolne jej ścięcie surowo karano. Leszczynowych gałązek używano do odnajdywania żył złota i skarbów, do dziś wykonuje się do wykrywania podziemnych źródeł wody.

Leszczyna właściwości lecznicze

Surowcem zielarskim są pączki, młode liście, kwiatostany, kora i orzechy leszczyny.

Kwiaty i liście leszczyny działają napotnie, moczopędnie i uspokajająco. Pączki mają właściwości antyseptyczne i przeciwzapalne. Poprawiają pracę żeńskich hormonów, skutecznie łagodzą objawy menopauzy. Liście i kora działają przeciwzapalnie i ściągająco. Wewnętrznie odwary z leszczyny poleca się w leczeniu żylaków, hemoroidów i problemów z krążeniem. Zewnętrznie na ropiejące rany i wrzody. Napar z kwiatów jest skutecznym lekarstwem na kaszel dla niemowląt i małych dzieci. 3-4 orzechy laskowe wzmacniają pamięć i nerki. Są energetyczną przekąską dla cukrzyków i osłabionych dzieci. Olej z orzechów stosuje się przeciw pasożytom.

 

Zbiory surowca

Pączki zbiera się od końca lutego do początku kwietnia w zależności od pogody. Najlepiej jest robić to kiedy zaczynają rosnąć, pęcznieć. Wtedy stają się lepkie, nabierają właściwego aromatu i zawierają najwięcej cennych substancji czynnych.

Korę do celów leczniczych zbiera się w marcu z młodych gałęzi.
Liście od końca kwietnia do sierpnia w dni słoneczne.

Wszystkie surowce suszy się w ciemnym, przewiewnym miejscu w temperaturze do 40°C.

Leszczyna przepisy lecznicze

Herbatka na uregulowanie pracy hormonów

Łyżeczkę suszonych pączków zalać szklanką wrzątku.
Parzyć pod przykryciem 20 minut.
Stosuje się 2 razy dziennie.

Herbatka na problemy z nerkami i zatruciem krwi lekami

1 łyżeczkę suszonych liści zalać 2 szklankami wrzątku.
Odstawić pod przykryciem na noc.
Rano wypić 1 szklankę, wieczorem drugą.
Kuracja trwa 2 tygodnie.
Po miesięcznej przerwie można powtórzyć

Odwar z liści leszczyny

Łyżkę suszonych liści i kory zalać szklanką wody
Gotować 5 minut.
Odwar ma działanie: przeciwzapalne, moczopędne, bakteriobójcze, ściągające i osłaniające.
Podnosi odporność

Zastosowanie: 

Wewnętrznie: przy przeziębieniach, problemach z krążeniem, żylakach, hemoroidach. Zewnętrznie do okładów okłady przy infekcjach skórnych, ropiejących ranach, wrzodach, czyrakach, odleżynach, świerzbie. Kąpiele z odwarem stosuje się przy chorobach kobiecych i u dzieci cierpiących na krzywicę. Odwar można stosować do płukania włosów, nadaje puszystość i połysk.

Wywar kotków leszczyny jest środkiem napotnym i moczopędnym.
Można stosować przy infekcjach, przeziębieniach, nieżytach przewodu pokarmowego.

Mieszanka przy cukrzycy i stanach przedcukrzycowych 

200 g strąków fasoli, 100 g kłącza perzu i 50 g leszczyny.
Rano gotować 2 łyżki strąków fasoli 1/2 l wody 2-10 minut.
Odwarem zalać 2 łyżeczki  mieszanki perzu i leszczyny.
Odstawić pod przykryciem 20 minut.
Pije się 1 szklankę rano do 9 przed śniadaniem.
Drugą szklankę o 17 w cyklach 9 dniowych. 9 dni zioła -3 dni przerwy

Herbatka obniża poziom stężenia glukozy we krwi.
Można pić chociaż raz dziennie nawet gdy jesteśmy już na insulinie.
Bardzo pomaga i przedłuża życie.